W ostatnich badaniach naukowych zidentyfikowano nowy związek między niedoborem antytrombiny III (AT III) a idiopatycznym nadciśnieniem wewnątrzczaszkowym (IIH). To doniesienie podkreśla znaczenie rozważenia zaburzeń krzepnięcia jako potencjalnego czynnika etiologicznego w przypadkach IIH, co może mieć istotne implikacje kliniczne dla diagnozy i leczenia pacjentów.
Co to jest idiopatyczne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe?
Idiopatyczne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, znane również jako pseudotumor cerebri, to stan, w którym ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego w mózgu wzrasta bez znanej przyczyny. Objawy IIH obejmują bóle głowy, papilledemę (obrzęk tarczy nerwu wzrokowego), a także problemy z widzeniem. W przypadku IIH, badania obrazowe nie wykazują innych przyczyn podwyższonego ciśnienia, takich jak infekcje czy zmiany strukturalne w mózgu. Wiele czynników, w tym otyłość, zaburzenia hormonalne oraz, jak pokazują nowe badania, zaburzenia krzepnięcia, może wpływać na rozwój tego schorzenia.
Opis przypadku: pacjentka z niedoborem antytrombiny III
W badaniu opisano przypadek 34-letniej pacjentki z Zachodniej Azji, która zgłosiła się z objawami IIH, takimi jak subakutny ból głowy i zaburzenia widzenia. Badania obrazowe wykazały spłaszczenie tylnej części gałki ocznej oraz pustą sellę, co jest charakterystyczne dla IIH. Po wstępnym leczeniu acetazolamidem i furosemidem, pacjentka nie uzyskała oczekiwanej poprawy, co skłoniło lekarzy do dalszej diagnostyki.
Wyniki badań i diagnoza
W wyniku dalszych badań stwierdzono niedobór antytrombiny III, co jest rzadkim zjawiskiem w kontekście IIH. Antytrombina III jest białkiem, które odgrywa kluczową rolę w regulacji krzepnięcia krwi, a jej niedobór może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakrzepów. W przypadku pacjentki dodano do leczenia kwas acetylosalicylowy, co przyniosło znaczną poprawę stanu zdrowia, zmniejszając obrzęk tarczy nerwu wzrokowego oraz poprawiając widzenie.
Wyniki leczenia
Po wprowadzeniu kwasu acetylosalicylowego, pacjentka wykazała znaczną poprawę. Badania okulistyczne oraz tomografia optyczna wykazały zmniejszenie obrzęku oraz poprawę w zakresie widzenia. Po roku leczenia, pacjentka była bez objawów IIH, a leczenie zostało stopniowo zmniejszone.
Dyskusja: znaczenie zaburzeń krzepnięcia w IIH
To badanie podkreśla znaczenie rozważenia zaburzeń krzepnięcia, takich jak niedobór antytrombiny III, jako potencjalnych czynników etiologicznych w przypadku IIH. W przeszłości niektóre badania wskazywały na związek między zaburzeniami krzepnięcia a IIH, jednak przypadki takie jak ten są rzadkie i wymagają dalszych badań. Warto zwrócić uwagę, że poprawa stanu pacjentki po wprowadzeniu leczenia antytrombocytowego sugeruje, że terapia ta może być korzystna w podobnych przypadkach.
Wnioski i przyszłe kierunki badań
Podsumowując, przypadek ten wskazuje na potrzebę wielodyscyplinarnego podejścia w diagnostyce i leczeniu IIH. W szczególności, konieczne jest monitorowanie pacjentów z objawami IIH pod kątem zaburzeń krzepnięcia, co może pomóc w uniknięciu poważnych powikłań. Dalsze badania są niezbędne, aby lepiej zrozumieć związek między niedoborem antytrombiny III a IIH oraz ocenić skuteczność różnych strategii leczenia w takich przypadkach.
Bibliografia
Togha Mansoureh, Mokary Yousef and Jafari Elham. Antithrombin III deficiency and idiopathic intracranial hypertension: a case report. Journal of Medical Case Reports 2025, 19(1), 78-91. DOI: https://doi.org/10.1186/s13256-024-04997-z.
