W najnowszym badaniu naukowym przeanalizowano rolę kompleksów aktywowanego czynnika VII (FVIIa) z antytrombiną (AT) w cukrzycy typu 2 (T2DM). Wyniki te dostarczają nowych, istotnych informacji na temat związku między kontrolą metaboliczną a stanem prozakrzepowym u pacjentów z T2DM. Badanie podkreśla, że kompleksy FVIIa-AT mogą być wskaźnikiem aktywacji krzepnięcia indukowanej czynnikiem tkankowym (TF), co ma istotne znaczenie w kontekście klinicznym.
Charakterystyka badanej populacji i metodyka badania
W badaniu wzięło udział 108 pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz 83 osoby zdrowe, dobrane pod względem wieku i płci. Wszyscy uczestnicy byli białej rasy, a badanie przeprowadzono w Krakowie w Polsce. Z badania wykluczono osoby z ostrymi infekcjami, zdarzeniami zakrzepowo-zatorowymi, nowotworami oraz innymi chorobami przewlekłymi, które mogłyby wpłynąć na wyniki. U pacjentów z T2DM oceniano kontrolę metaboliczną, mierząc poziomy glukozy na czczo, hemoglobiny glikowanej (HbA1c), stosunek albuminy do kreatyniny (ACR) oraz poziomy lipidów.
Wyniki badań i ich znaczenie
Analiza wyników wykazała, że poziomy kompleksów FVIIa-AT u pacjentów z T2DM były zbliżone do tych obserwowanych u osób zdrowych. Jednakże, pacjenci z najwyższymi poziomami FVIIa-AT charakteryzowali się gorszą kontrolą metaboliczną, w tym wyższym poziomem glukozy na czczo, HbA1c, ACR oraz cholesterolu. W szczególności, pacjenci z HbA1c powyżej 7% mieli o 30% wyższe poziomy FVIIa-AT w porównaniu do tych z lepszą kontrolą glikemii.
Zależność między FVIIa-AT a kontrolą glikemii
W badaniu wykazano, że wyższe poziomy FVIIa-AT korelowały z wyższymi wartościami HbA1c oraz ACR. Pacjenci z wyższymi wartościami ACR mieli o 44.6% wyższe poziomy FVIIa-AT, co sugeruje, że mikroalbuminuria może być silnym wskaźnikiem zwiększonego ryzyka zakrzepowego w T2DM.
Wpływ czynników lipidowych na FVIIa-AT
W badaniu stwierdzono, że cholesterol całkowity oraz LDL-C były niezależnymi predyktorami poziomów FVIIa-AT. Pacjenci z wyższym poziomem cholesterolu mieli o 52% wyższe poziomy FVIIa-AT w porównaniu do osób z niższym poziomem cholesterolu, co wskazuje na istotną rolę dyslipidemii w aktywacji krzepnięcia.
Dyskusja i wnioski
Badanie dostarcza dowodów na to, że w T2DM, wyższe poziomy FVIIa-AT mogą odzwierciedlać nieoptymalną kontrolę metaboliczną i być związane z podwyższonym ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych. Wyniki te sugerują, że kompleksy FVIIa-AT mogą być nowym markerem koagulacyjnym, który wskazuje na niewystarczająco kontrolowaną cukrzycę typu 2, szczególnie w kontekście mikroalbuminurii i dyslipidemii.
Ograniczenia badania
Pomimo istotnych wniosków, badanie miało kilka ograniczeń, w tym niewielką próbę badawczą i brak długoterminowej obserwacji pacjentów. Ponadto, nie zmierzono poziomów FVII ani FVIIa, które mogą mieć znaczenie w kontekście kompleksów FVIIa-AT.
Podsumowanie
Badanie pokazuje nowatorskie powiązania między kontrolą glikemii i lipidów a poziomami FVIIa-AT, co może mieć znaczenie kliniczne w zarządzaniu ryzykiem sercowo-naczyniowym u pacjentów z T2DM. Wyniki te powinny zachęcić do dalszych badań kohortowych, które ocenią, czy wyższe poziomy FVIIa-AT mogą przewidywać główne niekorzystne zdarzenia sercowo-naczyniowe u pacjentów z cukrzycą typu 2.
Bibliografia
Gastoł Joanna, Paszek Elżbieta, Bryk-Wiązania Agata, Matejko Bartłomiej and Undas Anetta. Good metabolic control is associated with decreased circulating factor VIIa– antithrombin complexes in type 2 diabetes: a cross-sectional study. Cardiovascular Diabetology 2024, 23(), 2215-22. DOI: https://doi.org/10.1186/s12933-024-02480-z.
